کد مطلب:270690 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:218
مسئولیت امام پس از رسول
در خاتمه این خطبه، علی (علیه السلام) از مسئولیت امام می گوید و آن چه را امام درباره انسان ها بر عهده دارد، بیان می كند، تا جامعه انسانی با شناخت این مسئولیت ها، مصداق امامت را بیابد و در سایه مصباح هدایت، به هوس روی نیاورد و به جُهّال، گرایش پیدا نكند. اگر انسان بعد از رسیدن به معارف، شاكر باشد و نخواهد بر دروازه قلبش قفل بزند، باید از خانه علی (علیه السلام) فاصله نگیرد، و اگر عقب مانده است به او ملحق شود، و اگر پیشی گرفته است به سوی او برگردد.
«انه لیس علی الامام الا ما حمل من امر ربه: الابلاغ فی الموعظة و الاجتهاد فی النصیحة و الاحیاء للسنّة و اقامة الحدود علی مستحقّیها واصدار السهمان علی أهلها».
«هرآینه، آنچه بر عهده امام است، این است كه آنچه را كه خداوند به او فرمان داده به جا آورد: چون رساندن مواعظ، وسعی در نیك خواهی، واحیای سنّت پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، واقامه حدود خدا بر كسانی كه سزاوار آن هستند، وادای حقّ هركس از بیت المال».
این صفات و ویژگی های حُجَج بعد از رسول، از زبان علی (علیه السلام)، گویای رسالت و مسئولیت وسیع آن ها است. حجّت و امام بودن برای همه انسان ها در همه ادوارِ تاریخ، و تربیت و هدایت همه نسل ها، وظیفه ای است كه بر دوش چنین آدمیان برگزیده ای نهاده شده است. این مسئولیتی است كه آن ها عهده دار آنند; همان رسالت و مسئولیت انبیاء و پیامبران، ولی در حوزه ای وسیع تر و در زمانی طولانی تر.
علی (علیه السلام) در جاهای گوناگون، مسئولیت هدایت از ظلمت به نور را بیان می كند، از جمله در همین خطبه كه علی (علیه السلام) آن را پنج روز بعد از پذیرش حكومت ایراد می كند، تا بهتر مردم را بیاگاهاند كه امام كیست؟ و وظیفه او چیست؟ آیا امام تنها كسی است كه به رفاه جامعه بیندیشد و به توزیع عادلانه روی بیاورد، آن طور كه امروز از هر رهبر، رفاه و امنیت و آزادی را می خواهند، یا بالاتر از این ها هم، اهداف والاتری هست؟
امام تنها یك مسئولیت دارد و آن بر دوش كشیدن امر پروردگار است، زیرا خداوند او را برگزیده و از پلیدی ها پیراسته، تا قائم به امر حق باشد و جلودار كسانی باشد كه بار سفر بسته اند، تا با عبور از گردنه ها به لقای پروردگارشان بار یابند.
آن گاه امام، «امر خدا» را توضیح می دهد كه مسئولیت امام در مقابل ربّ چیست؟
«انه لیس علی الامام الا ما حمل من امر ربه: الابلاغ فی الموعظة و الاجتهاد فی النصیحة و الاحیاء للسنّة و اقامة الحدود علی مستحقّیها واصدار السهمان علی أهلها».
«هرآینه، آنچه بر عهده امام است، این است كه آنچه را كه خداوند به او فرمان داده به جا آورد: چون رساندن مواعظ، وسعی در نیك خواهی، واحیای سنّت پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، واقامه حدود خدا بر كسانی كه سزاوار آن هستند، وادای حقّ هركس از بیت المال».
این صفات و ویژگی های حُجَج بعد از رسول، از زبان علی (علیه السلام)، گویای رسالت و مسئولیت وسیع آن ها است. حجّت و امام بودن برای همه انسان ها در همه ادوارِ تاریخ، و تربیت و هدایت همه نسل ها، وظیفه ای است كه بر دوش چنین آدمیان برگزیده ای نهاده شده است. این مسئولیتی است كه آن ها عهده دار آنند; همان رسالت و مسئولیت انبیاء و پیامبران، ولی در حوزه ای وسیع تر و در زمانی طولانی تر.
علی (علیه السلام) در جاهای گوناگون، مسئولیت هدایت از ظلمت به نور را بیان می كند، از جمله در همین خطبه كه علی (علیه السلام) آن را پنج روز بعد از پذیرش حكومت ایراد می كند، تا بهتر مردم را بیاگاهاند كه امام كیست؟ و وظیفه او چیست؟ آیا امام تنها كسی است كه به رفاه جامعه بیندیشد و به توزیع عادلانه روی بیاورد، آن طور كه امروز از هر رهبر، رفاه و امنیت و آزادی را می خواهند، یا بالاتر از این ها هم، اهداف والاتری هست؟
امام تنها یك مسئولیت دارد و آن بر دوش كشیدن امر پروردگار است، زیرا خداوند او را برگزیده و از پلیدی ها پیراسته، تا قائم به امر حق باشد و جلودار كسانی باشد كه بار سفر بسته اند، تا با عبور از گردنه ها به لقای پروردگارشان بار یابند.
آن گاه امام، «امر خدا» را توضیح می دهد كه مسئولیت امام در مقابل ربّ چیست؟